Przełom XV i XVI wieku. Przez PĂłłwysep Apeniński przetaczają się wojny o KrĂłlestwo Neapolu i Księstwo Mediolanu.

Izabela Aragońska, pozbawiona księstwa Mediolanu przez Ludwika Sforzę, wciąż ma nadzieję na odzyskanie należnej jej pozycji. Naiwnie wierzy w pomoc nowego krĂłla Francji. Ale szybko pozbywa się złudzeń i, rozdarta między tęsknotą za utraconym synem a troską o los cĂłrek, ucieka z okupowanego przez FrancuzĂłw miasta. W drodze do Neapolu zatrzymuje się w Watykanie. Poznaje swoją bratową Lukrecję Borgię i staje twarzą w twarz z potężnym papieżem Aleksandrem VI. Lecz beztroska atmosfera watykańskich pałacĂłw stanowi jedynie fasadę, za ktĂłrą kryje się wiele tragedii. Dopiero w Bari, gdzie Izabela chroni się ze swą cĂłrką Boną Marią, ożywają nadzieje na wyniesienie mediolańskiej księżniczki na tron, zwieńczone ślubem z krĂłlem Polski.